گزارش//
تحصیل دانش¬آموزان روستای بادکی در انتظار وعده‌های عمل نشده مسئولان
نجیبه معصومی سرای
گروه گزارش: با نزدیک شدن به سال تحصیلی جدید دانش‌آموزان روستاهای بادکی و جعفرآباد به دلیل نبود مدرسه مناسب بلاتکلیف هستند و علی‌رغم وعده‌های مسئولان، هنوز اقدامی برای ساخت مدرسه جدید انجام نشده است.
روستاهای بادکی و جعفرآباد در شهرستان ارومیه، با جمعیتی بالغ بر ۱۶ هزار و ۵۰۰ نفر، به دلیل فقدان امکانات و خدمات اساسی از جمله مشکلات عدیده‌ای در زمینه آموزش و پرورش رنج می‌برند.
مدرسه قدیمی و فرسوده در این منطقه کم‌برخوردار به‌عنوان تنها محل تحصیل بیش از ۵ هزار دانش‌آموز خود شناخته می‌شدند که اکنون با بحران جدی کمبود فضای آموزشی روبرو است.مدرسه‌ای که سال‌ها به عنوان مرکز آموزشی این منطقه عمل می‌کرد، به دلیل مشکلات ساختاری و ایمنی، به تازگی تخریب شده و اکنون دانش‌آموزان با معضل جدی نداشتن مکان مناسب برای تحصیل مواجه‌اند.
ناتوانی مسئولان در تحقق وعده‌های ساخت مدرسه
این وضعیت بحرانی، نتیجه عدم توجه کافی مسئولان به نیازهای اساسی این مناطق کم‌برخوردار است علی‌رغم وعده‌های مکرر مسئولان مبنی بر احداث مدرسه‌ای جدید با ظرفیت‌های مناسب، تاکنون هیچ اقدامی عملی در این راستا انجام نشده است این بی‌توجهی نه تنها باعث نگرانی‌های جدی در میان اهالی روستاها شده بلکه آینده تحصیلی هزاران دانش‌آموز را در معرض خطر قرار داده است.
در ماه‌های اخیر رسانه‌ها و فعالان اجتماعی به دفعات وضعیت بحرانی آموزشی در این مناطق را گزارش کرده‌اند، اما به نظر می‌رسد این گزارش‌ها و هشدارها نتوانسته‌اند تغییرات ملموسی را در سیاست‌ها و اقدامات مسئولان ایجاد کنند.
عدم وجود مدارس مناسب و تأخیر در عملی شدن وعده‌های ساخت و تجهیز مدارس جدید، موجب شده تا بسیاری از دانش‌آموزان از ادامه تحصیل بازمانده و آینده‌شان در هاله‌ای از ابهام قرار گیرد.تنها کمتر از یک ماه به آغاز سال تحصیلی جدید باقی مانده است و دانش‌آموزان در روستای بادکی و جعفرآباد در بلاتکلیفی به سر می‌برند، با حضور در این روستا، صدای مردم این منطقه را از نزدیک شنیدم.
مسئولان روستای بادکی را فراموش کرده‌اند
با ورود به روستای بادکی، مردم از هر سو به سمتم آمدند، نگرانی در چهره‌هایشان موج می‌زد و هرکدام سعی داشتند صدای خود را به گوش برسانند.»ما را فراموش کرده‌اند!«، این جمله‌ای بود که از زبان یکی از اهالی بارها شنیدم.پیرمردی که سه نسل از خانواده‌اش در همان مدرسه قدیمی تحصیل کرده‌اند، با صدایی لرزان گفت: این مدرسه خانه دوم ما بود وقتی دیدیم تخریب شد، انگار بخشی از تاریخ و هویت ما را از بین بردند، حالا می‌گویند مدرسه‌ای جدید می‌سازند، اما هنوز هیچ کاری نکرده‌اند.
مادری که دست کودکش را محکم گرفته بود، با چشمانی پر از اشک گفت: پسرم هر روز در خصوص ثبت‌نامش در مدرسه می‌پرسد؟ من جوابی ندارم که به او بدهم هر روز می‌گویم فردا، اما فردایی نمی‌آید.
جوانی که به تازگی پدر شده و امیدوار بود فرزندش در همان مدرسه تحصیل کند، با نگرانی افزود: سال گذشته وقتی استاندار و مسئولان آمدند و کلنگ زدند، همه ما امیدوار شدیم. گفتند مدرسه‌ای ۱۲ کلاسه می‌سازند، اما تا حالا فقط زمین خالی مانده چه کسی پاسخگوی این همه تأخیر است؟زنی دیگر که خود را معلم بازنشسته معرفی کرد، با لحنی گلایه‌آمیز گفت: من سال‌ها در همین مدرسه تدریس کردم، می‌دانم که امکانات کم بود، اما عشق به آموزش در دل معلمان و دانش‌آموزان بود حالا با این وضع، نمی‌دانم چه خواهد شد. فرزندان ما آینده‌شان را از دست می‌دهند.
چند سال پیش به دلیل مشکلات مالی ترک تحصیل کردم
جوانی که چند سال پیش از ترک تحصیل کرده بود و اکنون به کارگری مشغول است، ناامیدانه گفت: من به خاطر مشکلات مالی ترک تحصیل کردم. حالا می‌بینم که برادر کوچکترم هم به همان سرنوشت دچار می‌شود. این مدرسه تنها امیدش بود، اما حالا حتی آن را هم از دست داده است.
اهالی روستا نگرانند که با عدم احداث مدرسه جدید، نسل جدید هم همان سرنوشت نسل‌های قبلی را تجربه کند. آنان می‌گویند: چرا مسئولان فقط حرف می‌زنند و عمل نمی‌کنند؟ ما به وعده‌ها دل خوش کردیم، اما حالا نمی‌دانیم به کجا باید پناه ببریم.با نزدیک شدن به آغاز سال تحصیلی، هر روز نگرانی‌ها در این روستاها بیشتر می‌شود مردمی که تنها خواسته‌شان یک مدرسه برای فرزندانشان است، همچنان منتظرند و امیدوار که این بار وعده‌ها به حقیقت بپیوندد.
سارا نیکنام، کارشناس اجتماعی و پژوهشگر در حوزه آموزش و پرورش در این زمینه به خبرنگار حرف رک گفت: نبود فضای آموزشی مناسب یکی از مشکلات اساسی در مناطق کم‌برخوردار است.وی تصریح کرد: با تخریب تنها مدرسه موجود در این روستاها، دانش‌آموزان با کمبود فضا برای تحصیل مواجه شده‌اند که می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری برای آینده تحصیلی آنها به همراه داشته باشد.
تحصیل یکی از حقوق اساسی هر کودک است
کارشناس اجتماعی و پژوهشگر در حوزه آموزش و پرورش افزود: تحصیل یکی از حقوق اساسی هر کودک است و کمبود امکانات آموزشی می‌تواند منجر به ترک تحصیل و عدم دسترسی به فرصت‌های برابر آموزشی شود این وضعیت به ویژه برای خانواده‌های کم‌درآمد که توانایی تأمین هزینه‌های اضافی برای تحصیل فرزندانشان را ندارند، به بحران جدی تبدیل شده است.
امیرعلی خراسانی، متخصص در حوزه توسعه اجتماعی نیز به وضعیت موجود در روستای بادکی و جعفرآباد اشاره کرد و گفت: اینکه مسئولان وعده‌های مختلفی در خصوص ساخت مدرسه جدید داده‌اند اما هنوز عملی نشده است نشان‌دهنده بی‌توجهی به نیازهای اساسی جامعه است.وی تصریح کرد: این امر به خصوص در مناطق کم‌برخوردار که با مشکلات مالی و اجتماعی مواجه‌اند می‌تواند تاثیرات منفی بیشتری بر جای بگذارد.
متخصص در حوزه توسعه اجتماعی ادامه داد: در نبود مدرسه، دانش‌آموزان یا باید به مدارس دیگر در مناطق دورتر منتقل شوند که این خود هزینه‌بر و دشوار است، یا ممکن است از ادامه تحصیل بازمانند این موضوع نه تنها بر تحصیل آنها تأثیر می‌گذارد بلکه بر آینده شغلی و اجتماعی آنها نیز تأثیرگذار خواهد بود.
خراسانی همچنین تأکید کرد: برای مقابله با این بحران، نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و هماهنگی بین دستگاه‌های مختلف است و باید هرچه سریع‌تر اقدامات لازم برای ساخت و تجهیز مدرسه جدید انجام شود تا دانش‌آموزان از حقوق آموزشی خود محروم نمانند.این کارشناسان تأکید دارند که حل بحران فضای آموزشی در این روستاها نیازمند توجه فوری و جدی از سوی مسئولان و نهادهای مربوطه است تا دانش‌آموزان بتوانند بدون دغدغه و در شرایط مناسب به تحصیل خود ادامه دهند.
کلام آخر؛
با نزدیک شدن به آغاز سال تحصیلی جدید، نگرانی‌ها و استرس‌ها در میان خانواده‌ها و دانش‌آموزان این مناطق به اوج خود رسیده است. آنها که هر روز با چالش‌های متعددی دست و پنجه نرم می‌کنند، حالا با این سوال روبرو هستند که آیا فرزندانشان از حق تحصیل برخوردار خواهند شد یا خیر.امید و انتظار برای ساخت مدرسه جدید و بهبود شرایط، تنها دلخوشی این مردم است. اما تا زمانی که اقداماتی جدی و ملموس از سوی مسئولان صورت نگیرد، این امیدها همچنان در حد وعده‌های پوچ باقی خواهد ماند.
مسئولان باید درک کنند که آینده‌سازی تنها با شعار محقق نمی‌شود؛ بلکه نیازمند اقدامات فوری و برنامه‌ریزی‌های دقیق است تا بتوان به‌طور واقعی به بهبود وضعیت آموزشی و رفاه اجتماعی دست یافت.
در خاتمه، وضعیت بحرانی آموزش و پرورش در روستاهای بادکی و جعفرآباد، نمادی از مشکلات ریشه‌دار مناطق کم‌برخوردار در کشور است.علی‌رغم تاکیدات فراوان مسئولان بر اهمیت آموزش و توسعه انسانی، کمبود امکانات اساسی و تأخیر در اجرای وعده‌ها، آینده هزاران دانش‌آموز را در این مناطق در هاله‌ای از ابهام قرار داده است.
مردم این روستاها، که تنها خواسته‌شان فراهم شدن یک محیط آموزشی مناسب برای فرزندانشان است، اکنون بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه و اقدام فوری مسئولان هستند.
به گزارش آراز آذربایجان به نقل از حرف‌رک،حل این بحران نه تنها به بهبود شرایط زندگی در این روستاها کمک می‌کند، بلکه می‌تواند گامی مؤثر در جهت تحقق عدالت آموزشی و اجتماعی در کشور باشد. از این رو، انتظار می‌رود که مسئولان ذی‌ربط با همت و جدیت بیشتر به این مسئله بپردازند و اقدامات عملی لازم را در اسرع وقت انجام دهند.
نوشته شده توسط admin در دوشنبه, ۰۵ شهریور ۱۴۰۳ ساعت ۱۱:۰۰ ق.ظ
