کار ما داخل ايران دلچسب‌تر است

اين کارگردان تئاتر از ويژگي‌هاي اين اثر نمايشي گفت و تاکيد کرد: تهران براي علاقه‌مندان تئاتر، شهر بسيار خوبي است چراکه جمعيت جوان و مشتاق بسياري در تئاتر دارد.
او در آغاز درباره نمايشنامه »خرگوش« که در ايران متن تازه‌اي است، گفت: حدود 7، 8 سال پيش در سميناري درباره نينا رين، نويسنده انگليسي اين نمايشنامه بحث شد که آن زمان موفقيت‌هايي در اروپا به دست آورده بود و از آنجا نسبت به او کنجکاو شدم و مدتي بعد تعدادي از نمايشنامه‌هاي او را ترجمه کردم.
نصيري که نمايشنامه »خرگوش« را با همراهي آيسان نوروزي ترجمه کرده، درباره دليل انتخاب اين نمايشنامه توضيح داد: فضاي اين نمايشنامه به فضا و شرايط کشورمان بسيار نزديک است.
در نگاه اول اين همه نزديکي با توجه به تفاوت فرهنگي ما و اروپا بسيار عجيب بود اما نيازها، مشکلات و دغدغه‌هاي شخصيت‌هاي اين نمايش به طرز غريبي شبيه ما بود.
يعني بدون نيازي به بازنويسي، هر مخاطبي مي‌توانست با کار ارتباط برقرار کند و خود را در آن بيايد.
نصيري با اشاره به نگاه بازيگران اين نمايش به متن و شخصيت‌هاي نمايشنامه افزود: يکي از پيشنهادها اين بود که شخصيت‌هاي نمايشنامه را ايراني کنيم و يک ماهي هم به همين ترتيب تمرين کرديم ولي بعدا از اين تصميم پشيمان شديم. با اين حال همين يک ماه به کار و پروسه آماده‌سازي نمايش، کمک زيادي کرد.
اين دانش‌آموخته تئاتر با بيان اينکه اين نمايشنامه پيش از اين در ايران نه ترجمه و نه اجرا شده بود، اضافه کرد: بخش‌هاي زيادي از نمايشنامه حذف شد. 25 دقيقه از اجرا کم شده است. قدري هم شخصيت‌ها را تغيير داديم تا هر چه بيشتر به ما نزديک شوند و در اين جريان، خط فاصله بسيار ظريفي را که بين دو فرهنگ بود، بسيار کمرنگ‌تر هم کرديم.
نصيري با تاييد اينکه روابط بين انسان‌ها از ديرباز تاکنون همواره مساله مهمي در همه جوامع بوده است، ادامه داد: شايد تا 3، 4 دهه پيش دغدغه‌هاي جوامع گوناگون قدري متفاوت بود ولي رشد رسانه‌هاي جمعي، آنچنان جهان را يکپارچه کرده که مشاهداتم نشان مي‌دهد آدم‌ها در همه جاي دنيا بسيار شبيه هم شده‌اند و اين به دليل است که توليد محتوا تقريبا يکي شده است.
او اضافه کرد: در نمايشنامه »خرگوش« چيزي که همه شخصيت‌ها دنبال آن هستند، عشق است. از سوي ديگر تنهايي آدم‌ها در همه جوامع يک مساله مهم شده. با اينکه در جوامعي مانند جامعه ما هنوز هم نهاد خانواده محوريت دارد، ولي کم‌کم اين اتفاق براي ما هم مي‌افتد که هر روز تنهاتر شويم چراکه جمعيت جوان رو به ميانسال ما مدام خانواده‌هايشان کوچکتر مي‌شود و معضل اصلي که نمايشنامه »خرگوش« مطرح مي‌کند، درباره تنهايي آدم‌هاست.
نصيري با تاييد معضل تنهايي کهنسالان که پيش‌بيني مي‌شود در دهه‌هاي آتي رخ بدهد، گفت: داستان نمايش ما در روز تولد شخصيت اصلي نمايش آغاز مي‌شود که وارد 29 سالگي مي‌شود.
او به مناسبت اين روز مهماني مي‌گيرد و اين در حالي است که پدرش در حال مرگ است. در زماني که او وارد دهه جديدي از زندگي‌اش مي‌شود، تنهايي و نبود عشق برايش پررنگ‌تر مي‌شود. شما وقتي جوان‌تر هستيد، تنهايي را حس نمي‌کنيد اما در سنين بالا، تنهايي بيشتر خود را نشان مي‌دهد.
اين کارگردان ادامه داد: راهکاري که نمايشنامه‌ »خرگوش« براي جبران تنهايي پيشنهاد مي‌دهد، پذيرش عشق است و با همين نگاه است که يکي از شخصيت‌هاي نمايش مي‌گويد ما هنوز به عشق ايمان داريم.
ما بايد عشق را پذيرا باشيم و به اين ترتيب به يک انسان اجتماعي تبديل شويم. در اين نمايشنامه وجوه گوناگون عشق وجود دارد؛ عشق به جنس مخالف و رابطه با خانواده و عشق به اجتماع.
نصيري که نمايش »خرگوش« را پس از 6سال دوري از تئاتر روي صحنه مي‌برد، با اشاره به تفاوت فضاي تئاتر در اين سال‌ها گفت: در اين مدت شراط اجراي تئاتر زمين تا آسمان تفاوت کرده و بسيار سخت‌تر شده است. ما قبلا اين فرصت را داشتيم تا آثار بسياري از هنرمندان توانمند تئاتر را روي صحنه ببينيم و آنها را دوست مي‌داشتيم. اما آنان ديگر کار نمي‌کنند.
او که مدتي براي ادامه تحصيل به ارمنستان سفر کرده است، درباره تفاوت کار تئاتر در ايران و ديگر کشورها توضيح داد: آنچه من مي‌گويم، بر اساس مشاهدات شخصي‌ام است. ما معمولا تصوري کلي از تئاتر در کشورهاي ديگر داريم که در 10 سال اخير متفاوت شده است. ما هميشه فکر مي‌کرديم تئاتر در خارج از کشور بهتر است و قبلا واقعا هم چنين بود يعني تئاتر از نظر کمي و کيفي در خارج از کشور بهتر از داخل بود ولي کساني که تجربه کار در هر دو فضا را دارند، مي‌دانند که کار تئاتر در ايران هم لذت‌بخش‌تر است و هم حس بهتري دارد و هم به لحاظ تماشاگر شرايط بهتري وجود دارد.
در خارج از کشور هم از نظر کار و هم از نظر تماشاگر، 80، 90 درصد افراد پير هستند در حاليکه در ايران جمعيت جوان و مشتاق کار بسيار زياد است. حتي در پراگ و اروپاي شرقي هم اين همه جوان مشتاق تئاتر نداريم. عمده فعالان و تماشاگران تئاترشان ميانسال و پير و خيلي کلاسيک‌پسند هستند.
نصيري با اشاره به خيل گسترده دانشجويان و فارغ‌التحصيلان تئاتر در ايران اضافه کرد: اين همه دانشجوي تئاتر که در ايران داريم، در هيچ کشور ديگري نداريم.
البته اين اندازه دانشجو و فارغ‌التحصيل تئاتر در ايران، ايرادهاي خود را هم دارد چون به هر حال خودشان و خانواده‌هايشان براي تحصيل در اين رشته هزينه بسياري مي‌کنند اما متاسفانه نسل جوان 20 تا 30 ساله ما مظلوم واقع شده‌اند چون هيچ گونه برنامه‌ريزي براي کار و فعاليت آينده‌شان وجود ندارد. با همه اينها کار تئاتر در شهري مانند تهران بسيار دلچسب است و تهران شهر خوبي است براي علاقه‌مندان به تئاتر.
نمايش »خرگوش« به کارگرداني مهدي نصيري تا روز شانزدهم ارديبهشت ماه در تالار سايه مجموعه تئاتر شهر ادامه دارد و اين اثر نمايشي تا اين تاريخ ساعت 20 روي صحنه مي‌رود.
فريبا ‌امينيان، رضا ‌جوشني، سعيد محبي، نگين ‌طيبي، پارسا ‌فرجادمنش و ترانه ‌کوهستاني بازيگران اين نمايش هستند که در خلاصه داستان آن آمده:
به گزارش آرازآذربايجان به نقل از ايسنا،»بلا« دوستان صميمي‌اش را به مناسبت تولد 29 سالگي‌اش به مهماني دعوت کرده اما حضور آنها در کنار هم باعث اتفاقاتي مي‌شود…
.Arazazarbaiijan.farhangi@gmail.com