معاون سارمان حفاظت از محيط زيست:
دریاچه ارومیه مثل یک کاسه سوراخ شده است که هرچه آب در آن بریزید از بین میرود
گروه گفت و گو: معاون سازمان حفاظت از محیط زیست می گوید:وقتی فعالیتهای پیرامونی دریاچه ارومیه منجر به برداشت بیش از حد آب از سفرههای زیرزمینی شد کار سخت میشود. دریاچه ارومیه مثل یک کاسه شده که سوراخ است و هرچه آب در آن بریزید از بین میرود چراکه سفرههای آن حوضه خالی شدهاند. فعالیتهایی که در دریاچه ارومیه انجام شده بود ناگهان اثرات مخرب خود را نشان داد.
سال ۱۴۰۲ ایران گرمای کمسابقهای را تجربه کرد، طوریکه در ماههای سرد سال هم خبری از سرما نبود. حالا معاون سازمان حفاظت از محیط زیست میگوید: »گرمترین ماه آذر را طی ۳۰ سال گذشته تجربه کردیم.« این در شرایطی است که وضعیت بارشها هم در سال گذشته چنگی به دل نزد، وضعیتی که بهنظر میرسد استمرار خشکسالیهای چند سال گذشته باشد، داریوش گلعلیزاده در اینباره میگوید: »بیش از ۲۰ سال هست که در ایران خشکسالی را بهصورت ناپیوسته تجربه میکنیم.«
دخالت انسانی در کاهش بارنگیها، مسئله جنجالی عدم ورود ابرها به ایران در مرز ترکیه، تولید گازهای گلخانهای و پدیده تغییر اقلیم در ایران، همچنین مواجهه با مسئله جدیدی بهنام مهاجرت اقلیمی در یکی دو سال گذشته موضوعاتی بودند که درباره آنها با رئیس مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت از محیط زیست گفتوگو کردیم. متن کامل گفتوگو در ادامه آمده است.
چرا سال ۱۴۰۲ هوای کشور به شکل محسوسی در همه فصلها گرم بود؟
در ۷۰ سال گذشته میانگین دمای هوا در ایران ?.? درجه افزایش داشته است، امسال هم گرمترین آذر ماه را طی ۳۰ سال اخیر تجربه کردیم. همه این موارد از پیامدهای تغییر اقلیم است. گرمایش جهانی سبب شد خیلی از کشورها برای کاهش گازهای گلخانهای تلاش کنند تا افزایش دما کنترل شود.
افزایش دما در کشور ما هم به دلیل انتشار گازهای گلخانهای است؟
گازهای گلخانهای مربوط به یک مرز نیست، در همه جهان درحال انتشار است و تاثیرات خودش را روی لایه اوزون گذاشته است، بهطوری طبیعی نازک شدن لایه اوزون سبب گرم شدن زمین میشود. بسیاری از کشورهای توسعه یافته مانند چین، آمریکا، هند، ژاپن، روسیه، آلمان، کشورهایی هستند که با این پدیده درگیر هستند.
وضعیت تولید گازهای گلخانهای در ایران چهطور است؟
ایران جزو ۷ کشور اول انتشار دهنده گازهای گلخانهای در جهان است.
درباره مسئله تفاوت بارش باران در مرز ایران و ترکیه که ماجرای اقدام انسانی اثرگذار نبود؟ شما بررسی کردید؟
نه، این بارشها در ترکیه و عدم بارشها در ایران کاملاً سیر طبیعی خودش را داشت.
ما در ایران بارور کردن ابرها را انجام میدهیم؟
در سال ۱۳۹۰ سازمان محیط زیست بارور کردن ابرها را برای دو هدف، اولی جلوگیری از انتشار گرد و غبار در اهواز و دومی افزایش بارش در حوضه دریاچه ارومیه انجام داد.
نتایج رضایت بخش بود؟
به جمعبندی لازم نرسیدیم که تاثیر مدنظر را دارد، چراکه ابهاماتی وجود داشت. اینکه مثلاً کشورهایی که این کار را در ایران انجام دادند شرایط بارش در ایران را میدانستند.مثلاً اینکه چه موقعی در ایران بارندگی وجود دارد و همان موقع اقدامات بارور کردن را انجام میدادند، به تعبیری روغن ریخته را نذر امامزاده کردند. بنابراین به جمع بندی نرسیدیم که پروژه اثرگذار است و متوقف شد. الان هم مصوبه هیات وزیران داریم که از طریق یک کمیته این مسئله مجدد مورد بررسی قرار بگیرد. بارور کردن ابرها بیش از ۹۰ سال هست که در دنیا پیگیری میشود. اما همچنان به نتایج قطعی نرسیدهاند.
این دوره خشکسالی که ما الان در آن هستیم تا چه زمانی ادامه دارد؟
در چهار سال اخیر تداوم دوره خشکسالی داشتیم، اما باید یک چیز را بپذیریم، ما کشوری نیستیم که خشکسالی برای ما پدیده باشد، این تفکر غلطی است، میانگین بارشها در ایران کمتر از ۵۰ درصد میانگین بارشها در آسیا و یکسوم بارش دنیا است، ایران در پهنه خشک و نیمه خشک جهان قرار دارد، بنابراین تمام برنامههای ما باید براساس خشکسالی باشد، اگر ترسالی داشته باشیم آن موقع هست که با پدیده مواجه شدهایم. بیش از ۲۰ سال هست که در ایران خشکسالی را بهصورت ناپیوسته تجربه میکنیم.
شما معتقدید هم کاهش بارندگی، هم بارندگیهای سیل آسا و هم افزایش دما در این سالها نتیجه تغییرات اقلیمی است، در این وضعیت چه باید کرد؟
ما سالها غافل بودیم، اما الان یک سند بالادستی داریم تا کشور را با پیامدهای تغییر اقلیمی سازگار کنیم، وقتی هرسال با سیلاب مواجه هستیم چرا نباید خودمان را برای مواجه شدن با آن اماده کنیم؟دستگاه محیط زیست خودش یک دستگاه مطالبهگر است، ما در برنامه هفتم برنامه مدیریت تغییرات اقلیمی را با چهار هدف تقویت سازگاری، کاهش آسیبپذیری، گسترش اقتصاد سبز و صنعت کم کربن دنبال کردیم.
تبعات اجتماعی تغییر اقلیم و خشکسالی چیست؟
یکی از تبعات آن مهاجرت اقلیمی است، این مهاجرتها از فلات مرکزی ایران بهعلت کاهش کیفیت شاخصهای زیستی به مناطق شمال کشور بسیار زیاد شده است، شاخصهایی مانند افزایش گردو غبار، کمبود آب سبب این مهاجرتها شده. برخی از مهاجرتهای اقلیمی برای کسب شغل است چراکه با افزایش تغییرات اقلیمی مانند سیل و گرد و غبار معیشت مردم تحت تاثیر قرار میگیرد. یکی از پیامدهای تغییر اقلیم تهدید امنیت غذایی است، تولید بیش از ۹۰ درصد غذای دنیا وابسته به خاک است اما با جاری شدن سیل سلامت این خاک به خطر میافتد و سبب فرسایش آن میشود. براساس آمارها در دو سال گذشته حدود ۸۰۰ هزار نفر مهاجرت اقلیمی در کشور داشتیم، که مقصد آنها بیشتر استانهای شمالی کشور و شهرهای اطراف تهران است.
حالا که صحبت از تهدیدها است، کمبود آب چقدر کشور ما را تهدید میکند؟
خیلی، آب الفبای آبادانی است، اما ما باید به بالاتر توجه کنیم، به موضوعی مثل تغییرات اقلیمی، ان تغییرات در آب، خاک، آلودگی هوا، محیط زیست، توع زیستی تاثیر دارد. ما امروز داریم تنوع زیستی خودمان را از دست میدهیم، بنابراین الان مهمترین چالش دنیا و البته کشور ما مسئله تغییرات اقلیمی است، آلودگی هوا اصلاً چالش نیست بلکه یک مسئله هست که با برنامههای چند ساله میشود آن را حل کرد.
شما میگویید که ابعاد محیط زیستی یک پروژه توسط سازمان محیط زیست بررسی میشود اگر مجوز ندهد اجرا نمیشود، اما با وجود مخالفت سازمان بازهم پروژه هایی اجرا شده است، این یک دور کامل نیست؟
پتروشیمی امیرآباد با مخالفت سازمان محیط زیست متوقف شد.سازمان محیط زیست یک سازمان نظارتی است، اگر ما مجوز صادر کرده باشیم و برخلاف مجوز پروژه انحراف داشته باشد ایراد درست است چراکه در زمان اجرا و بهرهبرداری باید نظارت انجام شود.
اجازه بدید راه دور نرویم، درباره دریاچه ارومیه سازمان محیط زیست خیلی از مجوزها را نداد اما باز پروژهها انجام شد.
وقتی فعالیتهای پیرامونی دریاچه ارومیه منجر به برداشت بیش از حد آب از سفرههای زیرزمینی شد کار سخت میشود. دریاچه ارومیه مثل یک کاسه شده که سوراخ است و هرچه آب در آن بریزید از بین میرود چراکه سفرههای آن حوضه خالی شدهاند. فعالیتهایی که در دریاچه ارومیه انجام شده بود ناگهان اثرات مخرب خود را نشان داد.
در همان گذشته هم احتمالاً سازمان محیط زیست گزارش تخلف داده اما کسی توجه نکرده است، اینطور نیست؟
نه، مسئله کشاورزی بوده، مثلاً تبدیل باغات انگور به سیب که بسیار آببر هستند، یا مثلاً صدور مجوز برای چاه، موتور بسیاری از چاهها با بنزین و گازوئیل بود اما آنها را برقی کردند و قدرت برداشت بیشتر شد.
در تمام این موارد نقش سازمان محیط زیست چه بوده است، آیا ارزیابی کرده بود؟
خیر ارزیابی نکرده چراکه این پروژهها مشمول ارزیابی محیط زیست نمیشود. ما حدود ۵۶ پروژه مشمول ارزیابی داریم که شامل فعالیت کشاورزی و باغداری نمیشوند. البته سازمان باید در سطح کلانتر ارزیابیها را انجام دهد، باید در گذشته طرح آمایش سرزمینی انجام میشد اما آنقدر تعلل کردیم که دیگر سرزمینی برای آمایش باقی نمانده است، چراکه تمام مناطقی که قابلیت داشتند را دستخوش اتفاقات کردیم، جایی که قابلیت گردشگری داشت صنعت گذاشتیم، بسیاری از مناطق کشور لازم نیست صنعتی شود.
جدا از کشاورزی مثلاً درخصوص سدسازیهای متعدد وظیفه سازمان چه بود؟
مدیریت آب به عهده وزارت نیرو است، سازمان محیط زیست بهطور طبیعی درباره پروژههایی که احساس کند سبب تخریب محیط زیست میشود هشدارهای خودش را میدهد. ولی یک نکته را باید توجه کنیم بهطور کلی نباید حفظ محیط زیست را صرفاً از سازمان محیط زیست بخواهیم، اگر حفظ محیط زیست در باور من باشد در هر سازمانی قرار بگیرم بهطور طبیعی اصل اول حفظ محیط زیست است بعد منافع سازمانی، و این نیاز به توجه سیستم آموزشی ما به محیط زیست دارد. چقدر قهرمانان ما در فیلمها به محیط زیست توجه میکنند.
ما باید به سیاستهای کلان توجه کنیم، ما در ایران حکمرانی محیط زیست نداریم، اگر حکمرانی محیط زیست داشته باشید دیگر وزارت نیرو یا جهاد کشاورزی راه خودش را نمیرود و محیط زیست هم در مقابل این وزارتخانهها قرار نمیگیرد. اما ما در مسیر چشماندازها حرکت نکردیم.
شما به ما بگویید چرا در مسیر چشمانداز حرکت نکردیم؟
برای تغییر ریلهایی بود که اتفاق افتاد، این تغییر ریل به این دلیل است که زمان لازم و اقدامات کارشناسی شده برای تهیه طرحها و لوایح نمیگذاریم.
مشکل ما در عدم توجه به اجرایی بودن یا نبودن بسیاری از قوانین است و در مرحله بعد اجرا کردن آن. من میگویم اگر فقط ۱۰ درصد اجرای یک قانون ممکن است فقط روی همان ۱۰ درصد تمرکز کنیم، مثلاً برای هوای پاک قانون گذاشتیم اما منابع تامین این قانون یا پیشبینی نشده یا از محلهایی پیشبینی شده که هیچ پولی در آن نیست. ما قانونگذاری میکنیم صرفاً برای اینکه قانونگذاری کرده باشیم.
به گزارش آراز آذربایجان به نقل از خبرآنلاین،ما تا زمانی که جسارت مواجهه با واقعیتهای تلخ را نداشته باشیم یعنی دنبال خروج از وضعیت بحرانی نیستیم، وقتی نخواهیم بپذیریم طبیعتاً دنبال حل مسئلهها نیستیم، ما ابتدا باید بپذیریم که شدت مصرف انرژی در کشور ما بالا است، باید بپذیریم که وضعیت آب بسیار نگران کننده است و بسیاری از تصمیمات ما در حوزه کشاورزی تناسبی با اقلیم ایران ندارد،. وضعیت محیط زیست ایران خوب نیست و ما نیاز داریم ریل خودمان را عوض کنیم. سازمان محیط زیست متناسب با توسعه باید رشد کند اما الان ۰٫۱۷ درصد اعتبار کشور برای محیط زیست است، آیا این سازمان امکان نظارت و پایش را دارد؟ البته من به دنبال بزرگ کردن سازمان نیستم، اما همه باید در حفظ محیط زیست شریک باشیم.
نوشته شده توسط admin در پنجشنبه, ۰۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت ۹:۰۸ ق.ظ