اروميه غرق در ترافيک بي انتها

 با بيش از 400 هزار خودروي پلاک‌شده و نبود زيرساخت کافي، ترافيک به بخشي از زندگي روزمره شهروندان اين کلان‌شهر شمال‌غرب تبديل شده است. صبح‌ها در اروميه با صداي بوق خودروهايي آغاز مي‌شود که در خيابان‌هاي باريک و پر ازدحام شهر، راهي براي عبور جست‌وجو مي‌کنند.
رانندگاني که هر روزه در مسيرهاي تکراري، اما پر چالش، ساعت‌ها وقت خود را پشت چراغ‌قرمزها و ترافيک سنگين از دست مي‌دهند. شهر، به‌رغم تمام زيبايي‌هاي طبيعي‌اش، زير بار خودروهايي که شمارشان از 400 هزار گذشته، نفس مي‌کشد.
طي مسير 5 کيلومتري در 40 دقيقه
مريم، کارمند يکي از اداره‌هاي مرکزي شهر مي‌گويد: فاصله خانه‌ام تا محل کارم کمتر از 5 کيلومتر است، اما بعضي روزها بيش از 40 دقيقه طول مي‌کشد تا برسم. اگر دير حرکت کنم، جاي پارک پيدا نمي‌کنم. اگر زود حرکت کنم، بايد بخشي از وقت کاري‌ام را در ماشين بگذرانم.
اروميه، شهري با خيابان‌هايي که ميراث شهرسازي سال‌ها پيش‌ است ديگر گنجايش اين حجم از تردد را ندارد.
امکان تعريض خيابان ها وجود ندارد
علي خليل‌وند، رئيس سازمان مديريت و مهندسي شهرداري، به‌صراحت مي گويد: که به‌دليل افزايش ارزش زمين و ساخت‌وساز فشرده، امکان تعريض خيابان‌ها وجود ندارد.
حالا که نه مي‌توان خيابان‌ها را گسترش داد، نه خودروها را کاهش داد. شهر، در بن‌بستي بي‌صدا گرفتار شده است.
راننده‌ها قانون را رعايت نمي کنند
در ميدان ايالت، راننده‌اي ميانسال که مسافرکشي مي‌کند، با عصبانيت مي‌گويد: صبح تا شب توي اين خيابان‌ها مي‌چرخيم، اما نه راه باز است و نه قوانين رعايت مي‌شود.
وي مي افزايد: دوربين گذاشته‌اند جريمه مي‌فرستند، اما باز راننده‌ها قانون رو رعايت نمي‌کنند.
در اين ميان شهرداري اروميه اقداماتي از قبيل خريد اتوبوس‌هاي جديد گرفته تا نصب دوربين‌هاي ثبت تخلف و اجراي طرح زوج و فرد در مرکز شهر انجام داده،اما آن‌طور که پيداست، اين تلاش‌ها نتوانسته از سنگيني بارترافيکي شهر بکاهد.
به گفته خليل وند از 56 دستگاه اتوبوس خريداري‌ شده، تنها 20 دستگاه به ناوگان وارد شده‌ و همين هم باعث شده مردم همچنان به خودرو شخصي وابسته بمانند.
رييس سازمان مديريت و مهندسي شهرداري اروميه مي‌افزايد: استفاده از فناوري‌هاي هوشمند مانند دوربين‌هاي ثبت تخلف در هسته مرکزي شهر و اجراي طرح‌هايي چون زوج و فرد، تا حدودي به کنترل ترافيک کمک کرده‌اند.
وي ادامه مي دهد: بي‌توجهي برخي رانندگان به قوانين و بي‌اثر بودن جريمه‌ها، موجب ادامه رفتارهاي پرخطر در رانندگي، به‌ويژه در کمربندي‌ها و مسيرهاي پر رفت‌وآمد شده است.
خليل وند مي گويد: اروميه پس از تهران، دومين شهر کشور از نظر تعداد خودروي سواري است، که اين موضوع يکي از عوامل اصلي افزايش ترافيک درون‌شهري به شمار مي‌رود.
ظهر که مي‌شود، آفتاب بر سقف ماشين‌هاي ايستاده در ترافيک مي‌تابد. کودکاني در صندلي عقب خوابيده‌اند، رانندگاني با چهره‌هاي خسته، چشم به چراغ قرمز دوخته‌اند. کسي نمي‌داند تا چه زماني اين وضعيت ادامه دارد. اما آنچه روشن است، اين است که اگر تغييري اساسي در سياست‌هاي حمل‌ونقل، فرهنگ رانندگي و توسعه زيرساخت‌ها ايجاد نشود، اين شهر آرام و تاريخي، زير بار خودروها و آلودگي و نارضايتي شهروندان، آرام آرام فرسوده خواهد شد.
به گزارش آرازآذربايجان به نقل از ايلنا،و در اين ميان، زندگي در اروميه هر روز کمي بيشتر پشت فرمان‌ها، بوق‌ها، و توقف‌هاي بي‌پايان گير مي‌افتد.