بيمارستان‌ها به‌خاطر نبود پرستار، باز نمي‌شود
بيمارستان‌ها به‌خاطر نبود پرستار، باز نمي‌شود
مستوره نصيري
گروه اجتماعي: دبيرکل خانه پرستار مي‌گويد: الان شکل اعتراضات بي سابقه است و در طول 100 سال تاريخ پرستاري مدرن کشور براي اولين بار است که اعتراض به‌شکل »دست از کار کشيدن« اتفاق مي‌افتد.
وقتي پرستار دست از کار بکشد، خيلي احساس نگراني مي‌کنيم. مسئولان هم متاسفانه، هيچ اهميتي نمي‌دهند و پيام را نگرفته و درک نکرده‌اند.
بالاخره »خسته شد صبر« پرستاران، سختي کار و درآمد کم و ده‌ها قانون و وعده به سرانجام نرسيده، اعتراضات آنها را در روزهاي اخير به دنبال داشت.
»پرستار داد بزن، حقت رو فرياد بزن.« اين چکيده شعار و خواسته‌هاي آنها در اين اعتراضات است. اين اعتراضات در برخي از بيمارستان‌ها حتي با تهديد اعتصاب و خروج از کار هم همراه بوده است، چيز که به گفته دبيرکل خانه پرستار سابقه نداشته است: »شکل اعتراضات بي سابقه است و در طول 100 سال تاريخ پرستاري مدرن کشور براي اولين بار است که اعتراض به‌شکل »دست از کار کشيدن«اتفاق مي‌افتد. وقتي پرستار دست از کار بکشد، خيلي احساس نگراني مي‌کنيم.«
محمد شريفي مقدم پيش‌بيني مي‌کند اعتصابات پرستاران در سراسر کشور گسترش خواهد يافت چون وزارت بهداشت و مسئولان دولتي تمايلي براي حل مشکلات پرستاران ندارند و به‌گفته او »پيام اعتراضات را نشنيده‌اند.«
او با بيان اينکه پرستاران به‌جز اجراي قوانين شغل خود، انتظار ديگري ندارند، گفت مشکلات امروزه پرستاران حاصل دو دهه بي توجهي به‌خواسته‌هاي اين قشر است و در شرايط فعلي، پرستاران معترض که دست از کار کشيده‌اند، هيچ ترسي از اخراج شدن ندارند.در ادامه گفتگوي ما با اين چهره صنفي مشاغل پرستاري را مي‌خوانيد.
اعتراضات پرستاران از کدام شهر شروع شد و در کدام شهرها ادامه يافته است؟
آنقدر اعتراضات زياد است که حسابش از دست همه در رفته است. اعتراضات از استان البرز و شهر کرج شروع شد. الان حدود ?? بيمارستان درگير هستند. بعد از آن شهر شيراز، آغاز کرد. در تمام بيمارستان‌هاي دولتي اعتراض را شاهد بوديم. تمام بيمارستان‌هاي دولتي شهر شيراز، شهرهاي جهرم، لامرد، فسا و ساير شهرهاي استان فارس هم اعتراض داشتيم. در استان‌هاي مرکزي، کهگيلويه و بويراحمد، خراسان رضوي و برخي استان‌هاي ديگر هم شاهد اعتراض هستيم. تعداد زياد است و از ذهنم بيرون رفته‌اند.
جرقه اصلي اين اعتراضات چه موضوعي بود؟
بايد ابتدا چرايي اعتراضات را بررسي کرد. پرستاري يکي از مشاغل بسيار سخت و طاقت فرساست. پرستاران در مواجهه مکرر با بيماري‌هاي پرخطر هستند. سل، ايدز، هپاتيت و کرونا از جمله اين بيماري‌ها هستند. شما ديديد در بحران کرونا، ادارات را تعطيل کردند ولي پرستاران سر کار بودند. ما سختي‌هاي شغلي زيادي از جمله مواجهه با بيماران در حال احتضار و نظاير آن را داريم.
اينها از خصوصيات شغل پرستاري است. پرستار مي‌داند در شغل او، اين خطرات و سختي‌ها وجود دارد. آيا اين دليل کافي براي اعتراض است؟
من شغل را معرفي کردم نه دلايل اعتراض را. دليل اعتراض اين نيست که شغل چه مشخصاتي دارد. پرستاراني داشتيم که در بحران کرونا، خانه نرفتند و مبتلا شدند و از دنيا رفتند.
آن موقع اعتراض نکرديم و با جان و دل کار کرديم. در مشاغلي از اين دست، در تمام دنيا، جذابيت و انگيزاننده قرار مي‌دهند تا مردم تمايل داشته باشند در آن وارد شوند. مهمترين انگيزاننده هم دريافتي خوب اين شغل در کل دنيا -به‌جز کشور ما- است.
در خارج از کشور، آنقدر پرستار را از لحاظ معيشتي، شارژ مي‌کنند که دغدغه معيشت نداشته باشد چون اعتقاد دارند در صورتي که پرستار دغدغه معيشت داشته باشد، تمام همت خود را براي بيمار صرف نمي‌کند. پرستار در آمريکا ? هزار دلار حقوق مي‌گيرد و زندگي‌اش تامين است و دغدغه اضافه کار و شيفت دوم ندارد. در دنيا، پرستاران امنيت شغلي دارند.
وضعيت سيستم پرستاري در کشور ما به‌خاطر کم توجهي مسئولان در وزارت بهداشت، روز به‌روز بدتر مي‌شود. از سال 76 طبقه جديدي در نظام سلامت شکل گرفت و سعي کرد تمام منابع را به‌سمت خود بکشد و اعتقاد دارد هر قدر ديگران از منابع کمتر استفاده کنند، کاسه او پُرتر مي‌شود. با اين ديد، مشاغلي مانند پرستاري، دچار مشکل مي‌شوند. پرستاران بعد از آن چند قانون را به‌مجلس بردند و در حال حاضر، خواسته پرستاران اجراي قانون است و چيزي بالاتر از اجراي قانون نمي‌خواهند.
قانون سخت و زيان‌آور بودن شغل پرستاري که در سال 1368 تصويب شده است و در سال 88 هم دوباره توسط قانونگذار مورد تاکيد قرار گرفت،از جمله اين موارد است. اين قانون مي‌گويد چون شغل پرستاري سخت است در بخش خصوصي با 20 سال کار، امکان بازنشستگي وجود دارد. در بخش دولتي با 25 سال کار، بازنشسته مي‌شوند.
چه قوانيني درباره پرستاران اجرا نشد؟
يکي آن قانون سخت و زيان‌آور بودن شغل پرستاري است. قانون ديگر، تعرفه‌گذاري خدمات پرستاري است که نصفه نيمه اجرا شده است. در نظام درمان، کار تيمي است و همه کار مي‌کنند تا مريض خوب شود. خدمات همه گروه‌هاي پزشکي تعرفه دارد به‌جز پرستاران که از طريق مجلس در سال 1386 تصويب شد خدمات پرستاران هم تعرفه داشته باشد. سوم قانون ارتقاي بهره‌وري نظام باليني است که نيم بند اجرا کرده‌اند. يکي هم پرداخت‌هاي فوق‌العاده‌هاي خاص است که براي ضريب 3 براي همه مشاغل اجرا شده است ولي براي پرستاران تنها 0.4 (چهار دهم) اجرا شده است.
آخرين اولويت اعتراض پرستاران هم اضافه کار اجباري است. در صورت اضافه کاري، بايد توافق پرستار وجود داشته باشد ولي در حال حاضر، اضافه کاري به‌صورت اجباري به‌پرستاران تحميل مي‌شود.
مطالبات پرستاران با سابقه بيش از 2 دهه قرار بوده به‌نتيجه برسد ولي اجرا نشده است. مواردي که اشاره کرديد علاوه بر اين اعتراضات باعث مهاجرت گسترده آنها هم شده، درست است؟
واقعيت آن است که وضعيت پرستاري به‌تدريج خراب‌تر شد. تورم بالا رفته و دريافتي پرستاران تغييري نکرده است. ابتدا پرستار غر مي‌زند، بعد نامه مي‌نويسد، بعد اعتراض مي‌کند ولي مي‌بيند هيچکس توجهي نمي‌کند. بعد هم مجبور به‌مهاجرت مي‌شود.
آمار مهاجرت را يکبار اعلام کرديم که به‌ما گفتند آمار را کجا آورديد؟ آمار ندهيد. ما هم آمار نمي‌دهيم ولي تعداد مهاجرت پرستاران بالاست. امروز دکتر ظفرقندي هم گفت مهاجرت پرستاران را داريم. به‌جاي آن که بيايند علت مهاجرت را بررسي کرده و حذف کنند، صورت مسئله را پاک مي‌کنند و مي‌گويند آمار ندهيد.
يکي از گزينه هايي که پرستاران دارند، مهاجرت است. در ايران پرستار اگر بماند ماهانه 200 تا 250 دلار حقوق مي‌گيرد ولي در اروپا به او 4000 دلار دستمزد مي‌دهند. عقل سليم حکم مي‌کند جايي که دستمزد بالاتري مي‌دهند کار کند. امروز پرستار ايراني به‌آلمان برود، از فردا 1700 تا 2000 يورو به‌او مي‌دهند و آموزشش را شروع مي‌کنند. آمار مهاجرت سير صعودي دارد. کشورهاي مقصد جذابيت‌هايي را گذاشته‌اند. رفاه، امنيت، جايگاه و احترام دارد. بي عدالتي در آن کشورها نيست و تفاوت بين حقوق پزشک و پرستار در نهايت 2 برابر مي‌شود.
و اگر مهاجرت نکنند؟
مهاجرت يکي از گزينه‌هاي پرستاران است. گزينه ديگر، تغيير شغل است. خيلي از پرستاران به‌شغل آزاد مي‌روند و مي‌گويند راحت شدم از پرستاري. بدترين کاري که پرستاران انجام مي‌دهند رانندگي در اسنپ است که دو برابر پرستاري، درآمد دارند. پرستاران دنبال کارهاي اداري رفته‌اند. در کارهاي بيمه، آموزش و پرورش و شهرداري مي‌روند. عده اي از پرستاران هم ترجيح داده‌اند خانه نشين شوند.
پرستار مي‌گويد در يک شيفت اضافه کاري به من 140 هزار تومان مي‌دهند که پول اياب و ذهاب من نمي‌شوند. الان در هر ساعت اضافه کاري پرستاري، 20 هزار تومان مي‌دهند. من مي‌خواستم از محلي به‌منزل بروم، 180 هزار تومان کرايه اسنپ شد. پرستار در يک ماه 12 ميليون تومان مي‌گيرد. خانمي که يک فرزند دارد، ماهانه 10 ميليون تومان بايد هزينه مهدکودک بدهد. برايش به‌صرفه تر است در خانه بنشيند و کار نکند.
اين اعتراضات به خروج پرستاران از کار بيشتر دامن مي‌زند؟
بيمارستان‌هاي ما قبل از اين اعتصابات هم خالي از پرستار بوده است. در تهران بيمارستان الغدير را افتتاح کردند و ببينيد چقدر کمبود پرستار داشتند. برخي بيمارستان‌ها به‌خاطر نبود پرستار، باز نمي‌شوند. تعدادي از پرستاران هم که مانده‌اند فشار بي اماني را تجربه مي‌کنند. پرستاران مي‌دانند وقتي اعتصاب کرده‌اند آنها را تهديد مي‌کنند که اخراج‌تان مي‌کنيم. مي‌گويند باشد، اخراج کنيد. يعني وضعيت به‌جايي رسيده است که براي پرستار مهم نيست اگر اعتصاب کند اخراج مي‌شود.
اعتراضات به‌نظر شما تاثيرگذار بوده است؟
بگذاريد درباره مدل اعتراضات حرف بزنيم. قبلا در مشهد، کرج و شيراز، اعتراض به‌صورت تجمع بوده است ولي الان شکل اعتراضات بي سابقه است و در طول 100 سال تاريخ پرستاري مدرن کشور براي اولين بار است که اعتراض به‌شکل »دست از کار کشيدن« اتفاق مي‌افتد. وقتي پرستار دست از کار بکشد، خيلي احساس نگراني مي‌کنيم. مسئولان هم متاسفانه، هيچ اهميتي نمي‌دهند و پيام را نگرفته و درک نکرده‌اند. اگر مسئولان دلشان براي مردم مي‌سوزد، بايد رسيدگي کنند. وقتي تمام دنيا صداي اعتراض پرستاران را شنيده ولي مسئولان متاسفانه اين پيام را نشنيده‌اند.
من به‌آقاي دکتر پزشکيان عرض کردم شما پزشک هستيد و وضعيت پرستاران را مي‌دانيد. حالا مي‌توانيد يک نماينده از وزارت بهداشت را انتخاب کنيد تا بيايد و اين کار را جمع کند. به گزارش آراز آذربايجان به نقل از خبرآنلاين، متاسفانه به‌علت کم توجهي مسئولان وزارت بهداشت و در سطح بالاتر، اعتراضات در حال گسترش است و ما هم پيش‌بيني مي‌کرديم در صورتي که مسئولان توجه نکنند، اعتراضات گسترش خواهد يافت.
ضمن اين که ما به‌عنوان خانه پرستار احساس نگراني مي‌کنيم. ديروز شوراي عالي امنيت ملي براي اعتصابات پرستاران جلسه گذاشته بود و در آنجا به‌وزارت بهداشت ماموريت داده است ظرف 3 روز مشکلات جامعه پرستاري را جمع بندي کرده و ارائه دهد. ما مي‌گوييم وزارت بهداشت خودش بخشي از مشکل است. خودش مسبب مشکلات است.
پرستاران معترض که وسط ميدان هستند از تشکل‌هاي پرستاري عبور کرده‌اند و حرف ما يا نظام پرستاري يا معاونت پرستاري وزارت بهداشت را گوش نمي‌کنند. گروهي که خودشان بخشي از مشکل هستند، نمي‌توانند مطالبات پرستاران را در شوراي عالي امنيت ملي نمايندگي کنند. ضمن تشکر از شوراي عالي امنيت ملي، خواهشمنديم مشکلات پرستاري را از بدنه پرستاران بپرسند نه از کساني که خودشان بخشي از مشکل پرستاران هستند.
تاریخ:
1403/05/30 09:09 ق.ظ
|
دفعات بازدید: 37 |
چاپ
نبود مهد کودک در ادارات؛ چالش مادران شاغل چگونه مرتفع مي‌شود
درباره آراز آذربایجان