ديوانگي در شهر!

به گزارش آراز آذربايجان،»راننده مست پاکبان را زير گرفت«؛ »رهگذران قرباني راننده بي احتياط شدند.« ؛ اخباري از اين دست فراوانند و براي بسياري از خوانندگان نشريات و دنبال کنندگان فضاي مجازي، اينگونه خبر ها بسياري عادي و روتين محسوب مي شود. در طول شبانه روز و در بسياري از شهر ها از اين گونه حوادث فراوان اتفاق مي افتند و متاسفانه در بسياري موارد رانندگان متخلف تحت تاثير مشروبات الکلي يا قرص هاي روان گردان دست به رانندگي پرخطر مي زنند. در موارد عديده اي نيز سرعت بيش از حد يا بي احتياطي و نداشتن تجربه باعث بروز چنين حوادثي مي شود. مخلص کلام اينکه حوادث ناخواسته که در اثر نقص فني خودرو يا مختصات غير استاندارد جاده و خارج از اراده راننده رخ مي دهند در مقايسه با تصادفاتي که به صورت آگاهانه و يا مصرف مواد و مشروبات حادث مي شوند، بسيار اندکند!
اما به خاطر داشته باشيم بي احتياطي، بي دقتي، ناتواني در کنترل خودرو، نقص در سيستم ترمز خودرو، خلاء قانوني، ضعف در اجراي قانون، حمايت بيمه اي، حادثه، اتفاق، خودخواهي، تخليه هيجان و يا هر اسم ديگري که بر اين واقعه ناگوار بگذاريم، چيزي از تالمات روحي خانواده هاي متوفيان و آسيب هاي جسمي مجروحان اين حادثه نمي کاهد.
چه بسيارند مادران و پدراني که جگر گوشه هايشان در اين خودخواهي ها از دست دادند و يا کودکاني که براي تخليه هيجان عده اي کوته انديش و بي خرد، بايد تا ابد زانوي يتيمي در بغل بگيرند؟!
اما سوال اينجاست که آيا موسم آن فرا نرسيده است که يک قانون جامع و متقن در خصوص اعمال جرايم سنگين نظير محروميت هاي مادام العمر و يا طولاني مدت و يا توقيف طولاني مدت خودرو در خصوص چنين رانندگاني بي مبالاتي وضع شود؟ حقيقتاً چه تفاوتي بين رانندگاني از اين دست با فردي است که بعد از مصرف شيشه اقدام به ضرب و جرح 10 نفر و قتل يک نفر بيگناه مي کند؟ آيا اختصاص چند نمره منفي که با رعايت مقررات قابل پاک شدن است و يا تحمل چند ماه حبس که قابل جايگزيني با جزاي نقدي است، در جلوگيري از بروز چنين حوادث ناگواري اثرگذارند؟
آيا مجازات کسي که به عمد و در هوشياري کامل و يا بعد از مصرف ارادي مواد مخدر، قرص هاي روان گردان و مشروبات الکلي، با لايي کشيدن، حرکت با سرعت وحشتناک، ترمز هاي پر سر و صدا و ساير رفتار پر خطر ترافيکي علاوه بر اخلال در نظم و امنيت جامعه، جان و سلامت ساير شهروندان را به خطر مي اندازد با فردي که ناخواسته و به دلايل ترافيکي يا نقص خودرو تصادف مي کند، برابر است؟
هر چند بر اساس قانون چنين قتلي، قتل شبه عمد محسوب مي شود و مجازات آن در قانون به صراحت مشخص گرديده است ولي به نظر مي رسد مجازات قتل شبه عمد ( به ويژه در خصوص تصادفات رانندگي) آنقدر محکم و اثر گذار نيست که از بروز رانندگي پر خطر چنين افرادي جلوگيري کند. چرا که مطابق قانون، در قتل غيرعمد ناشي از تخلفات رانندگي مجازات قصاص وجود ندارد و مجازات تعيين حبس تعزيري و جزاي نقدي، در صورت مطالبه اولياي‌دم در نظر گرفته شده است.در صورتي که به نظر مي رسد قانونگذار بايد حتي در خصوص نوع قتل در اينگونه حوادث تجديد نظر کند و فوت افراد در تصادفات را در صورتي شبه عمد قلمداد کند که تصادف واقعاً بر اثر حادثه يا نقص فني خودرو اتفاق افتاده باشد و اراده راننده نقشي در ايجاد حادثه و قتل و جرح عابران نداشته باشد!
در حقيقت در بسياري از تصادفات منجر به فوت به ويژه در سطح شهر يا بزرگراه ها، رانندگي تهاجمي يا پر خطر باعث بروز حوادث ناگوار مي شود که قطعاً ارادي و از روي آگاهي است و فرد با وجود آگاهي از تبعات اين دست رانندگي مباردرت به چنين رفتار پرخطري مي کند.
علي اي حال آنچه مسلم است اين روزها با توجه به افزايش وسايل نقليه، آرامش خاطر برخي رانندگان خاطي و بي مبالات به واسطه بيمه بودن خودرو، توزيع ناعادلانه ثروت هاي بادآورده و تغيير نگرش و نگاه از بالا به پائين تعدادي از رانندگان به ساير هموطنان، باعث شده تا عده اي خيابان ها و معابر شهري و بين شهري را با مسير بازي مجازي »ديوانگي در شهر« اشتباه بگيرند و با رانندگي پرخطر و تهاجمي امنيت، آرامش، سلامت و حتي جان ساير شهروندان را به خطر بيندازند که ضرورت بازنگري در قوانين راهنمايي مي تواند تا حدي در پيشگيري از چنين حوادثي موثر باشد.
هر چند گسترش فرهنگ صحيح رانندگي مي تواند به عنوان يکي از اساسي ترين عامل ها در کاهش مرگ و مير و جراحات رانندگي محسوب شود ولي با توجه اينکه جا انداختن ساده ترين مسائل ايمني در رانندگي ( نظير بستن کمربند يا صحبت نکردن با موبايل در حين رانندگي ) نياز به سال ها زمان و برنامه ريزي و هزينه دارد، شايد انتظار رعايت ساير هنجار هاي رانندگي انتظاري زمان بر و حتي عبث و بي فايده باشد و تنها و تنها بايد به اثرات قوه قهريه و مجازات هاي سنگين دلخوش کنيم!
جا دارد عده اي که با ژست هاي روشنفکري در خصوص زجر کشيدن چند لحظه اي تعدادي سگ، کمپين و نشست و گردهمايي تشکيل مي دهند، در خصوص زجر کشيدن مادام العمر هموطنان خود نيز کمپين تشکيل دهند و مسئولان نيز به جاي مونتاژ قوانين غربي اقدام به وضع و طراحي قوانين متناسب با فرهنگ و رويکرد رانندگان کشور خودمان طراحي کنند تا شايد روزي به اين سطح از فرهنگ و آگاهي برسيم که خودرو وسيله تخليه هيجانات و سرگرمي نيست و رعايت اصول رانندگي هم تنها براي زود تر رسيدن به مقصد يا داشتن ترافيک روان و منظم نيست!