بازنشستگان: وقتي به تدريج سقوط مي‌کنيم!

پول سه کيلو گوشت است که چهار ماه پرداخت آن را به تاخير انداخته‌ايد.... وضعيت تامين اجتماعي بغرنج است؛ اخيراً آگهي فروش دارايي‌هاي اين صندوق از شرکت‌هاي شستا گرفته تا هولدينگ‌هاي گردشگري، در روزنامه رسمي منتشر شده و هرچند کارشناسان مي‌گويند اين آگهي تنها عمل به تکليف برنامه هفتم توسعه است اما همچنان اين نگراني پابرجاست که آيا تامين اجتماعي دارايي‌هاي خود را مي‌فروشد تا مستمري بپردازد؟!
نشانه‌هاي يک بحران جدي
اين نگراني، يک نگراني جدي‌ست؛ وارد ماه پنج سال شده‌ايم و هنوز معوقات فروردين بازنشستگان پرداخت نشده؛ از سوي ديگر، بيش از 60 يا 70 درصد بازنشستگان و مستمري‌بگيران اين ابرصندوقِ بازنشستگي کشور، زير 17 ميليون تومان مستمري ماهانه مي‌گيرند آن هم در حاليکه حداقل هزينه‌هاي زندگي به 50 ميليون تومان رسيده است. سطح خدمات رفاهي، وام و تسهيلات هم دچار افول شده است؛ درمان به شدت گران شده و عليرغم وجود بيمه‌هاي تکميلي و اکمل، بازهم بازنشستگان بايد براي دارو و درمان هزينه‌هاي هنگفت بپردازند. در هر حال، بحران سقوط تامين اجتماعي، به معناي سقوط سنگينِ بازنشستگانِ آن است؛ کارگران فني و متخصص ديروز که براي سال‌هاي طولاني چرخ‌هاي اين مملکت را با عرق جبين خود به گردش درآورده‌اند، حالا در منگنه‌ي هزينه‌هاي نجومي زندگي و سختي‌هاي امرار معاش گرفتار آمده‌اند و به نظر مي‌رسد تامين اجتماعي يا دولت، برنامه‌اي براي اصلاح شرايط و خروج از اين بن‌بست ندارند؛ دولت هنوز اراده‌اي براي پرداخت بخشي از بدهي خود به تامين اجتماعي که در قانون بودجه مشخص شده ندارد و تداوم اين وضعيت، بازنشستگان شاغل و بازنشسته را که علاوه بر بحران معاش، گرفتار بحران ناترازي‌ها و سختي‌هاي زندگي هستند، به شدت نگران کرده است.
دغدغه‌هاي بازنشستگان
سال به سال و به تدريج سقوط کرده‌ايم؛ «احمد قاسمي» بازنشسته حداقل‌بگير کارگري و فعال صنفي با بيان اين جمله اضافه مي‌کند: ديگر حقوق ما به دهم ماه هم نمي‌رسد اما مشکل فقط حقوق پايين نيست؛ کسي به فرياد بازنشستگاني نمي‌رسد که سي سال، با اخلاص و از خودگذشتگي به اين آب و خاک خدمت کرده‌اند.
اين بازنشسته يک برش کوتاه از زندگي خود را روايت مي‌کند: »سال قبل به علت گراني اجاره خانه که با حقوق حداقلي اينجانب سازگاري نداشت مجبور به مهاجرتِ ناخواسته از تهران به فرديس کرج شدم و الان حدود دو ماه است که در محله وحدت ساکن هستم اما در اين سن و سال گرفتار مشکلات بسيار شده‌ام؛ اينجا متاسفانه از روز اول يا آب نبود يا برق؛ خلاصه با اين مسئله کنار آمده بوديم اما چند شبانه روز است که بين پانزه تا بيست و چهار ساعت آب قطع مي‌شود؛ با هر ارگاني تماس گرفته‌ام جواب درستي به من نداده‌اند فقط مي‌گويند بايد مديريت کنيد! من چگونه مديريت کنم، دقيقاً چي را مديريت کنم؟ امور زندگي با مستمري زير خط فقر را يا بي‌آبي 24 ساعته را؟! اگر حقوقم بيشتر بود مجبور نبودم بعد از عمري زندگي در تهران به اين حاشيه‌ي بدون امکانات کوچ کنم! جايي که 24 ساعت آب قطع است؛ من حتي نمي‌توانم بهداشت فردي را رعايت کنم؛ با کدام آب، در سن پيري فرايض ديني را اجرا کنم؟«
او تاکيد مي‌کند که »دغدغه، يکي دوتا نيست؛ گراني‌هاي بي‌حساب و کتاب که جاي خود دارد؛ بي‌آبي و بي‌برقي هم مزيد بر علت شده....«.
»يدالله فرجي« فعال صنفي بازنشستگان کارگري و رئيس اسبق شوراي اسلامي کارخانه جنرال استيل نيز شرايط زندگي بازنشستگان را سخت توصيف مي‌کند؛ او مي‌گويد: ما مدت‌ها پيش گفتيم که بازنشستگان ديگر نمي‌توانند گوشت بخرند؛ ما را به سياه‌نمايي متهم کردند...! اما شما حساب کنيد وقتي حقوق من بازنشسته 14 ميليون تومان است و قيمت يک کيلو گوشت بيشتر از يک ميليون تومان، چطور مي‌توانم در سبد خريدم گوشت داشته باشم؟! بازنشستگان واقعاً نمي‌توانند گوشت بخرند؛ خوراک‌‌شان بعد از سي سال جان کندن، در بيشتر مواقع نان و تخم مرغ است يا املت گوجه فرنگي‌!
اين بازنشسته به بي‌مسئوليتي دولت در مواجهه با وضعيت معيشتي ناگوار کارگران بازنشسته اشاره مي‌کند و مي‌گويد: در اين شرايط، هنوز معوقات فروردين را نپرداخته‌اند؛ هفته‌اي يکي دوبار کانون عالي بازنشستگان با مديرعامل و کارشناسان سازمان جلسه مي‌گذارند؛ کلي بحث مي‌کنند و آخر به اين نتيجه مي‌رسند که در جلسه بعدي زمان پرداخت معوقات فروردين بازنشستگان را مشخص کنند! جناب آقاي سالاري، مديرعامل تامين اجتماعي! مگر معوقات بازنشستگان چقدر است که پرداخت آن را چهار ماه عقب انداخته‌ايد، مگر بيشتر از 3 يا 4 ميليون تومان است؟! پول سه کيلو گوشت است که چهار ماه پرداخت آن را به تاخير انداخته‌ايد.... او ادامه مي‌دهد: وقتي بازنشستگان در اين وضعيت بحراني هستند چرا دولت به ميدان نمي‌آيد و کسري از بدهي خود را بپردازد تا تامين اجتماعي معوقات بازنشستگان را بدهد؟! ما يک تريليون تومان يا حتي بيشتر از دولت طلب داريم اما حال و روزمان اين است....!
به گزارش آراز آذربايجان به نقل از ايلنا، مبلغ رياليِ معوقات فروردين بازنشستگان تامين اجتماعي که امروز در تامين ساده‌ترين نيازهاي زندگي درمانده‌اند، کسر بسيار کوچکي از يک تريليون بدهي دولت به اين صندوق است؛ آن‌چنان کوچک که اصلاً به حساب نمي‌آيد. معوقه هر بازنشسته بعد از چهار ماه انتظار، پول سه يا 4 کيلو گوشت است اما دولت حاضر نيست ذره‌‌ي کوچکي از درياي بدهي‌هاي خود به تامين اجتماعي را بپردازد تا بازنشسته‌اي که درگير هزار گرفتاري و بي‌آبي و بي‌برقي‌ست، زنبيل بردارد و براي خريد سه کيلو گوشت به بازار برود يا بتواند داروهاي خود يا همسرش را از داروخانه سر خيابان خريداري کند؛ بازنشسته 4 ماه است که منتظر است اما دولت و تامين اجتماعي دست در جيب نمي‌کنند...!